Tanımı ve Yaşayışı

Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde hastalık, sonbahar mevsiminin yağışlı geçmesi halinde aralık ayının başında ortaya çıkmakta ve kış mevsimi boyunca, mayıs ayına kadar zararı devam etmektedir. Sekonder enfeksiyonlar hastalıklı yaprakların alt yüzünde oluşan konidiosporlarının rüzgâr ve yağmur vasıtasıyla taşınması ile olmaktadır. Enfeksiyonlar lokal veya sistemik olarak gelişebilmektedir. Fungus yaz mevsimini, toprağa düşmüş hastalıklı bitki artıkları üzerinde ve olumsuz koşullara dayanıklı oospor formu şeklinde geçirmektedir. Epidemi için en uygun koşullar; sonbahar mevsiminin yağışlı geçmesi, sıcaklığın 15°C ve orantılı nemin %90'ın üzerinde olmasıdır.

Belirtileri, Ekonomik Önemi ve Yayılışı

Hastalığın ilk belirtileri fide döneminde ve kotiledon yaprakları üzerinde başlangıçta sarımtırak, daha sonra kahverengileşen lekeler halinde görülür. Etmen, sıcaklık ve yağış uygun olduğu zaman bitkinin üst yapraklarına doğru yayılarak yaprak ya da yaprakçıkları ve yeni oluşan sürgünleri enfekte eder. Hastalığa yakalanmış yaprakların alt yüzeyinde pamuksu pudra şeklinde fungusun konidiospor ve konidioforlarından oluşan grimsi kirli-beyaz renkli yoğun bir fungal örtü görülür. Sistemik enfeksiyonlardaki belirtiler ise bitkinin tümünde bir veya bir kaç dalında; bodurlaşma, cüceleşme, sürgünlerde rozetleşme, klorotik donuk bir renk oluşumu şeklinde ortaya çıkar. Hastalığın şiddetine bağlı olarak bazen bitkiler veya dallar tamamen ölebilir ve hiç ürün alınamaz. Bu hastalık Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde kırmızı mercimek yetiştirilen alanlarda ve iklim koşullarının epidemi için uygun olduğu yıllarda görülmektedir.

Konukçuları

Mercimek dışındaki konukçuları koca fiğ ve yabani bezelyedir. 

Mücadelesi

Kültürel Önlemler

• Hastalık görülmeyen tarlalardan tohumluk alınmalıdır.
• Hastalığa karşı dayanıklı olduğu belirlenen mercimek çeşitleri yetiştirilmelidir
• Sık ekimden kaçınmalı, dekara 9 kg'dan fazla tohumluk ekilmemelidir.
• Aynı tarlaya üst üste mercimek veya diğer baklagiller ekilmemeli, özellikle hububat ile en az 2 yıllık bir ekim nöbeti uygulanmalıdır.
• Mümkün olduğu kadar geç ekim yapılmalıdır.
• Mercimek tarlalarında görülen koca fiğ ve yabani bezelye gibi baklagil bitkileri toplanarak yok edilmelidir.

Kimyasal Mücadele

Hastalıkla kimyasal mücadele tohum ve/veya yeşil aksam ilaçlaması şeklinde yapılır.

İlaçlama Zamanı

Tohum ilaçlamasında tohumlar ekimden önce ilaçlanır. Yeşil aksam ilaçlamalarına, tarlada hastalığın ilk belirtileri görüldüğünde başlanır. Hastalığın
seyri, iklim koşulları ve ilacın etki süresi dikkate alınarak ilaçlamalara devam edilir.

Kullanılacak Bitki Koruma Ürünleri ve Dozları

Bakanlığın "Bitki Koruma Ürünleri Veri Tabanı" ile "Bitki Koruma Ürünleri Veri Tabanı Mobil Uygulaması" nda yayınlanan ve tavsiye edilen bitki koruma ürünleri ve dozları kullanılır.

Kullanılacak Alet ve Makineler

Tohum ilaçlamasına uygun aletlerden biri seçilmelidir. Yeşil aksam ilaçlamaları bütün deneme alanında tekdüze dağılım sağlayacak veya doğru bölgesel ilaçlama yapabilecek uygun bir alet veya makine ile yapılmalıdır. Biyolojik etkinliği doğrudan etkileyebilecek faktörler (çalışma basıncı, meme tipi, meme delik çapı, meme verdisi, ilerleme hızı vb.) amaca uygun olarak seçilmelidir. Seçilen bu faktörler, kullanılan zirai mücadele alet - makineleri ve ilaçlama başlıklarının ticari adı kaydedilmelidir.

İlaçlama Tekniği

Tohum ilaçlamasında tohumlar, ilaçlamadan önce 100 kg'a 500 ml su düşecek şekilde hafifçe nemlendirilmeli ve önerilen dozda bitki koruma ürünleri homojen bir şekilde tohuma karıştırılmalıdır. Karıştırma kaplarında yapılan ilaçlamalarda ilacın homojen dağılımı sağlanmalıdır.

Yeşil aksam ilaçlaması ise sabah erken saatlerde, serin ve rüzgarsız havalarda bitkiyi tamamen kaplayacak şekilde yapılmalıdır.