Türkiye'nin her yerinde olduğu gibi, Kınık'taki mevsimlik tarım işçilerinin payına da güvencesizlik, ayrımcılık, sömürü, yoksulluk ve ölüm düşüyor. 

Yurdun pek çok köşesinde olduğu gibi Kınık'taki tarım işçilerinin de sürekli bir işleri, sosyal güvenceleri yok. Nisan ayından itibaren çalışmaya başladıkları için çocuklarının da eğitim devamlılığı mümkün ollamıyor. Bunlar önemli sorunlar olmakla birlikte, görüştüğümüz tarım işçileri en çok horlanmayı, ayrımcılıa uğramayı içlerine sindiremiyorlar. İster Kürt, ister Roman olsunlar, çalıştıkları yerlerde sürekli ayrımcılığa uğradıklarını, hiçbir somut veri olmaksızın hırsızlıkla ve daha bir çok olumsuzlukla suçlandıklarını anlatıyorlar. 

İzmir'in Kınık İlçesi'ne bağlı Cumalıköy Mahallesi'nde bir zeytinliğin içine 'konan' tarım işçileri, hemen yakınlarından, Cumalıköy'ün içinden geçen derenin ilaçlanmamasından dolayı çocukların sürekli hasta olduğunu, yerleştikleri yerin kötülüğü ile birlikte en büyük sorunlarının bu olduğunu dile getiriyorlar.

Kınık'taki tarım işçilerinini istekleri oldukça basit: Kınık-Soma karayolunun diğer tarafında, köy merası olarak bomboş bir arazi olduğunu, bu arazinin İzmir Büyük Şehir Belediyesi tarafından 50-60 aile için 12-16 metrekarelik prefabrik konutlar olarak düzenlenmesini istiyorlar. Bu konutlarda sürekli su olursa ve güneş enerjisi olursa, 6 aylarını geçirdikleri bu yerde daha sağlıklı koşullar altında yaşabileceklerini anlatıyorlar.

Çocukların eğitim sorununa da değinen tarım işçileri, 50-60 hanenin en az 70-80 okul düzeyinde çocuğu olduğunu belirterek, bu çocukların Kınık'a veya uygun bulunacak başka bir yere eğitim için sabah-akşam taşınmalarını talep ediyorlar.