Türkiye'de ve dünyanın pek çok yerinde besicilik dendiğinde akla ilk gelen büyükbaş hayvan besisidir.
Türkiye'de besicilik, buzağı besiciliği, genç dana besisi, mera besisi, yoğun besi ve kurban besisi olarak sınıflandırılabilir.
Hayvancılığın tüm çeşitlerinde olduğu gibi besicilikte de koruyucu hekimlik ve hastalıklara karşı etkin müdahale çok önemlidir. Her şeyden önce hayvan kayıplarının önlenmesi için koruyucu hekimlik yani hastalıktan korunma faktörleri, işletme karını direkt etkileyen konuların başında gelmektedir.
Koruyucu hekimlik denildiğinde ilk akla gelen şey öncelikle hayvan refahı olmalıdır. Yani hayvanların yaşadığı ortamın şartları, hayvanların sağlıklı olarak yaşayacağı teknik ve alt yapı koşulları sağlanmalıdır.
Ahırda veya merada hayvanların stres koşulları en aza indirilmelidir. Ahırların zemininin ıslak olması, hayvanların çok kalabalık ortamda ve havasız kalması, sıcaklık gibi koşullar öncelikle hayvanları strese sokar daha sonra stresin etkisi ile vücut direnci düşen hayvanlar, normal koşullarda çok etkili olmayan enfeksiyon etkenlerinden hastalanabilirler.
Fiziki yaşam koşullarının başında ahır ve işletme alanındaki olumsuzluklar özellikle önemlidir. Çünkü istenildiğinde basit önlemler ve uygulamalarla düzeltilebilecek faktörlerin düzeltilmemesi işletme açısından verimliliği ve karı etkilemektedir. Bu da işletmenin devamlılığı açısından çok önemlidir.
Maalesef ülkemizde bu gibi konular en son akla gelmektedir. Örneğin; bir çiftlikte hayvanların altlarının ıslak olması sonucu sürekli ayak hastalığının görülmesinden daha doğal bir şey olamaz. Bunun için yapılacak olan basit bir drenaj sistemi bile çiftçinin aklına gelmemektedir. Tabi bu konuda en önemli etken yanlış bilgilendirme veya yanlış öğrenmedir. Daha yirmi yıl öncesine kadar kapalı besiden başka bir hayvancılık bilmeyen yetiştiricilerimiz açık sistem veya padok sistemini gerçek anlamda öğrenememişlerdir. Neticede hastalıktan korumak tedavi etmekten her zaman daha kolay ve ucuzdur.
Veteriner Hekim
Hasan Arı